mijają tygodnie, a wraz z nimi pojawiają się kolejne ograniczenia związane z pandemią koronawirusa. Ten czas spędzamy najczęściej w domu, wspólnie z naszą rodziną. Państwo pracują zdalnie, dzieci w wieku szkolnym uczą się on-line.
Młodszym dzieciom trudniej jest zrozumieć, dlaczego nie mogą spędzać tego czasu - tak jak dotychczas - na wspólnej zabawie z kolegą, wzajemnym odwiedzaniu się, wyjściu na spacer, na plac zabaw, czy bezpośrednich rozmowach w grupie rówieśników.
Starsze pociechy narzekają na: nadmiar obowiązków, zbyt dużą ilość zadań, niewydolność laptopu/komputera, problemy z dostępem do internetu, niepełny zestaw materiałów do wykonania prac domowych.
Przebywając wspólnie i stale w tej samej przestrzeni domowej, wszyscy domownicy odczuwają wachlarz zmiennych emocji, którym czasem ciężko dać w pełni upust.
Każde dziecko jest indywidualnym „barometrem emocji”. Wyczuwa i odbiera stany emocjonalne dorosłych. Pamiętajmy, że młodsze dziecko przeżywa emocje całym sobą, często nie rozumiejąc, dlaczego targają nim tak silne uczucia.
W sytuacji dzieci starszych, będących w okresie dojrzewania, duży wpływ na emocje ma tzw. burza hormonalna. Wiąże się to z charakterystyczną dla młodzieży intensywnością przeżywanych uczuć, zachowań. Młodzież jest zazwyczaj hałaśliwa, radosna lub też skrajnie smutna. Można zauważyć dużą chwiejność emocjonalną, tzn. młody człowiek bardzo silnie i głośno okazuje swoją radość, a za chwilę może być pogrążony w smutku. Występuje także ambiwalencja uczuć - to znaczy, że w tym samym czasie osoba czuje gniew i radość, może kogoś kochać i nienawidzić. Jest to często trudne do zrozumienia przez rodziców. Młodzież potrzebuje, żeby cały czas coś się działo, chcą ciągle coś doświadczać/przeżywać.
W tym czasie, to właśnie Państwo będziecie wspierać swoje dziecko, stworzyć warunki do szczerej rozmowy - wygadania się, a jeśli trzeba, także do wypłakania się; pomagać dziecku wyrazić jego uczucia. Dzięki dojrzałej postawie rodzica, dziecko uczy się rozpoznawać swoje emocje, a co za tym idzie, również uczy się panować nad sposobem ich wyrażania.
Drogi Rodzicu, Ty również w tym trudnym czasie powinieneś zaopiekować się sobą. Znajdź chwilę dla siebie, pozwól sobie na oderwanie się od codziennych problemów. Wspólnie z rodziną „ustalcie czas tylko dla siebie”, by każdy wiedział kiedy danej osobie nie przeszkadzać. Może to być czas na: aromatyczną kąpiel, słuchanie muzyki, dokonanie zakupu online, obejrzenie filmu, porozmawianie ze znajomymi przez komunikatory internetowe, czytanie odłożonych książek. Czas na modlitwę, na dokonanie życiowych refleksji.
Wspólnie ustalcie w rodzinie, w jaki sposób będziecie sobie komunikować, że wasza granica emocji jest już u kresu wytrzymałości – dajcie jasny sygnał. Postarajcie się wspólnie zmienić to, na co macie wpływ.
Mogą Państwo zawsze skorzystać z pomocy psychologa pod adresem
psychologszkolny@wp.pl
Dużo zdrowia Rodzicom, Dzieciom i pozostałym domownikom życzy
Marta Iwaniuk – psycholog
